เที่ยวเองถ่ายเอง ตะลุยหิมะถ่ายพรีเวดดิ้งเก๋ ๆ ในญี่ปุ่น

รีวิวท้าลมหนาว ถ่ายภาพพรีเวดดิ้งสวย ๆ ด้วยการตะลุยหิมะในญี่ปุ่น

   
 

 
           สภาพพวกเราอาจจะดูยับเยินหน่อยนะครับ เดินทางวันที่ 15 ธันวาคม วันที่ 14 ธันวาคม พวกเรายังลุยทำงานให้กับบ่าวสาวตั้งแต่ตี 2-5 ทุ่ม อยู่เลยคร้าบ ถ้าหน้าตาน่ากลัวอนุญาตให้ปิดตาข้างหนึ่งครับ ^^
 
           เริ่มจากสนามบินครับ เรื่องเที่ยวสู้ตายจ้า

 
           แค่ได้ชมวิวบนเครื่องบินมีของกินหนุบหนับไป ฟังเพลงไปก็มีความสุขแล้ว ลืมง่วงไปเลย ส่วนคุณนายน้อยหลับแล้วหลับอีก...ด้านล่างคือโปรโมชั่นของตั๋วที่เราจองไป

 
           ถึงแล้วครับสนามบินฮาเนดะ เวลาประมาณ 22.30 น. รับกระเป๋า รีบเข้าเมืองทันใด เดินตากฝนเล็กน้อยระหว่างทางไปโรงแรมเราเลือกพักที่ย่าน uano ที่คุ้นเคยครับ ^^
 
           ข่าวร้ายคือผมเริ่มอาการไม่ค่อยดีนัก เจ็บจมูก เจ็บคอ ตั้งแต่บนเครื่อง 555 แววป่วยมาซะแล้ว เอาละสิถึง โรงแรมแล้วเลยต้องขอเครื่องช่วยด่วนครับ ช่วงนี้หน้าหนาวแอร์ในห้องบางโรงแรมจะเป็นฮิตเตอร์ร้อน ถ้าปิดแล้วอากาศจะแห้งตื่นมาอาจจะเจ็บคอไม่สบาย เดี๋ยวจะไม่ได้เที่ยว แนะนำให้ขอสตรีมเมอร์กับทางโรงแรมครับ น่าจะมีทุกที่ทำให้อากาศในห้องชื้นหน่อย
 
           ถ้าพนักงานโรงแรมฟังภาษาอังกฤษไม่ออกก็ลองบอกว่า "สุมิมาเซน สุตีมม่า อะริมัส ก๊ะ" เดี๋ยวพนักงานโรงแรมก็จะเอามาให้ที่ห้องครับ หรือในกรณีถ้าที่โรงแรมไม่มีเครื่องสตรีมเมอร์ แนะนำให้เปิดน้ำในห้องน้ำทิ้งไว้ในอ่างครับ เพื่อให้เกิดไอน้ำ อากาศจะได้ไม่แห้ง ไม่เจ็บคอครับ

 
           แพลนวันนี้ คือ เช็กเอาท์แล้วออกเดินทางไปทาคายามาเลยครับ นั่งรถไฟจาก uano station มายังจุดรับรถที่ Kofu ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง ทริปนี้เราจองรถเช่าไว้ จากเว็บไซต์ของโตโยต้าที่ญี่ปุ่น 4 วันกว่า ๆ ราคา 35,100 ¥ เป็นรถ Hybrid ส่วนเส้นทางเลือกรับรถที่ Kofu เพื่อหลีกเลี่ยงการขับในเมือง ตื่นเต้นมาก ๆ ได้ขับรถที่ต่างประเทศครั้งแรก แต่ต้องยอมรับจริง ๆ GPS ในรถของญี่ปุ่นดีมาก ๆ จะมีกฎระเบียบในใบให้อ่านก่อนขับนิดหน่อย ถ้าเกิดอุบัติเหตุ ครั้งละ 50,000 ¥ ถ้าชนคนตาย 30,000,000 ¥ พอแปลงเป็นเงินไทยเท่านั้นแหละ ขับช้าเป็นเต่าเลยครับ แฮร่...แต่เอาจริงไม่อยากให้เกิดอยู่แล้วครับ
 

           เห็นของกินไม่ได้เลยครับ ตาลุกวาว เหรียญมีเท่าไรหยอดตู้หมดครับ T_T จุดแวะพักมีของกินให้เลือกซื้ออยู่เยอะพอสมควร เพลิน ๆ ไปครับ

 
           เสบียงพร้อมแต่คนเริ่มร่อแร่ ๆ มีไข้ แต่ยังดีที่ตื่นเต้นกับหิมะอยู่จนลืมป่วยไปชั่วขณะ 555 อ่อ...เวลาขับรถบนหิมะด้วยความเร็วต้องพยายามอย่าหักล้อเลี้ยวเยอะ ถ้าจะแซงก็ต้องค่อย ๆ โยกไป แล้วก็พยายามวิ่งตรงที่หิมะบาง ๆ นะครับ ตามรถคันหน้าไว้ บางทีเผลอขับเร็วช่วงที่หิมะหนาก็เสียการควบคุมไปเหมือนกัน
 

           ขับไปเรื่อย ๆ หิมะตกตลอดทาง ทำให้ช้ากว่าเวลาที่คิดไว้ 1 ชั่วโมงพอ 5 โมงเย็นฟ้าก็มืดแล้วครับ

 
           พอดูใน GPS ใกล้จะถึงโรงแรมแล้ว คุณนายน้อยขอแวะข้างทาง อยากทิ้งตัวลงหิมะ ยืดเส้นยืดสายหน่อยดูสิจะนุ่มเหมือนในการ์ตูนหรือเปล่า เราพักกันที่ Takayama Ouan Hotel คืนละประมาณ 3,400 รวมอาหารเช้า 2 คนแล้ว มี Private Onsen มีก๋วยเตี๋ยวให้กินรอบดึก ถือว่าไม่แพงเลย โดยเฉพาะอาหารเช้าบุฟเฟ่ต์อลังการมาก (ตอนกดดูในเว็บไซต์เห็นมีเขียนบริการที่จอด ไอ้เราก็นึกว่าฟรี แต่พอไปจะเสียค่าที่จอดคืนละ 800 ¥ ไม่เป็นไร ๆ ยังไงก็ต้องจอด T_T)

 
            หลังจากเก็บของเข้าห้องเรียบร้อยก็รีบออกมาข้างนอกทันทีตามหาเนื้อ Hida ที่ขึ้นชื่อของเมือง Takayama ดูสิที่เค้าบอกกันว่าละลายในปากมันจะขนาดไหน แต่ร้านปิ้งย่างที่อยากกินก็ปิดกันหมดแล้ว เอาละ ! ร้านไหนก็ได้เข้าไปสั่งเลย สเต็กเนื้อฮิดะ พอกัดไปคำแรกมันนุ่มจริง ๆ แฮะ แต่ยังไม่โดนเท่าไร ส่วนไม้เล็ก ๆ นี่ไม่ได้เรื่องเลย หมูปิ้งบ้านเราอร่อยกว่า >_<
 
            พออยู่ท้องละ กลับมาโรงแรมรีบไปแช่ออนเซน พอจุ่มไปทีแรกร้อนมาก ๆ เหมือนจะไม่ไหว แต่พออีก 15 วินาที ก็ปรับตัวได้ละ กลายเป็นรู้สึกสบายตัวมาก ๆ จากนั้นต่อด้วยก๋วยเตี๋ยวฟรี น้ำซุปพริกไทย ๆ อร่อยเลิศรส เหมาะแก่คนกำลังเจ็บคอเป็นอย่างยิ่ง จากนั้นก็รีบอัดยาเข้าไปแล้วรีบนอนทันที
 

             ติ๊ง ๆๆ ตั้งนาฬิกาปลุก ตื่นมาแต่เช้า วันนี้เราต้องไปถ่ายรูปที่ Shirakawa go กัน แต่งานเข้า ผมนี่ตัวร้อนฉึ่งเลย ลงมาก็กินอะไรไม่ค่อยได้ ยังดีที่ได้ไข่ออนเซนของโปรดเข้าไป อยากจะเดินถ่ายรูปไลน์อาหารไว้ดูว่าเยอะขนาดไหน แต่แรงขยับตัวหายไปหมดเสียดาย ๆ
 
             ขึ้นมาบนห้องคุณนายน้อยก็แต่งหน้าไปโดยไม่รู้ชะตากรรมว่าจะได้ถ่ายหรือเปล่า ส่วนผมใจหนึ่งก็อยากฝืนรีบไปถ่ายอุตส่าห์มาตั้งไกล ต้องสู้ ๆ กินยาเข้าไปอีก ทีนี้เอาผ้าขนหนูไปชุบน้ำแล้วเปิดหน้าต่างไปแกว่ง ๆ กับหิมะแล้วก็เอามาปิดหัวปิดคอ หวังว่าจะดูดความร้อนในตัวออก หลับไป 1 ชั่วโมงกว่า ๆ ตื่นมาดีใจมาก ๆ หายเป็นไข้แล้ว พร้อมลุย
 
             ลุกขึ้นมาตกใจเลยครับ สาวที่ไหนเข้ามาในห้อง ป้าหายไปไหน (ปกติจะไม่แต่งหน้า) แล้วเราก็รีบเปลี่ยนชุด เตรียมออกเดินทางทันที

 
             พอคนพร้อมแต่หิมะก็ตกหนักซะเหลือเกิน คิดในใจเข้าข้างตัวเองเอาน่ะ !! หิมะตกถ่ายรูปจะได้สวย ๆ พอลงมาเห็นรถถึงกับอึ้ง จะไปยังไงละทีนี้พอเอามือจับหิมะมันไม่สบายเหมือนที่โนบิตะปาเล่นกันเลยนิ มือก็หนาว แข็ง เย็นไปหมดเลยค่อย ๆ เอากระดาษมาตัก ๆ หิมะ ออกไปพอมือเย็นก็วิ่งไปจุ่มน้ำร้อนสำหรับแช่เท้าตั้งอยู่หน้าโรงแรม หันมาอีกที คุณนายไปยืมไม้เขี่ยหิมะมาจากไหนไม่รู้กว่าจะจัดการกับหิมะเสร็จก็ปาไป 20 นาทีละ แต่ก็สนุกมาก ๆ ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนเลย ^_^

 
             และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น อะไรเนี่ย !! ทำไมเราซวยขนาดนี้ ขับไปได้ครึ่งทางพอจะเข้าทางด่วน เจอถนนปิดอีก เห็นเพื่อนบอกว่าช่วงที่ไปนี้เป็นช่วงที่หิมะตกเยอะสุดในรอบ 7 ปี (ไปตกเยอะปีหน้าก็ไม่ได้ เฮ้ออออออ)
เอานะ ๆ ปลอบใจตัวเอง เดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่ พอหันไปมองคุณนายน้อยอุตส่าห์แต่งหน้าแต่งตัวเต็มยศ เตรียมไป Shirakawa go เลยบอกไม่เป็นไรไปหาที่อื่นถ่ายก็ได้ เราก็ได้เที่ยวสำรวจทางใหม่ ๆ ทีนี้ก็ต้องขับไปแบบไม่มีจุดหมายละครับ เจอตรงไหนสวยค่อยจอดถ่าย แต่ก่อนอื่นต้องมีตัวช่วย หาซื้อถุงมือกันหนาวในเซเว่นฯ (มีแบบจิ้ม smart phone ได้ด้วย) ราคา 800 ¥ (วันหลังไปเจอที่ Daiso ขาย 100 ¥)

            ขับมาเรื่อย ๆ ออกแนวขับชมวิวเที่ยวมากกว่า พอเจอจุดที่อยากถ่าย หิมะก็หนาเกินกว่าจะเดินเข้าไปได้ รู้สึกตัวฟ้าก็เริ่มมืดอีกละ เลยตัดสินใจเลี้ยวเข้าข้างทางทันทีจอด ๆ ตรงนี้แหละ
 
             อุปกรณ์ที่จำเป็น

            1. กล้องผมเลือกใช้กล้อง Canon 6D เพราะมี Wi-Fi

            2. ขาดไม่ได้คือแฟลช อยากได้ภาพสวยต้องแบกมาด้วย

            3. ขาตั้งแฟลช เลือกแบบพับได้เล็กที่สุดเพื่อสะดวกแก่การยกย้าย

            4. ตัวส่งแฟลชไร้สาย เพื่อให้ได้ทิศทางแสงที่ต้องการ

            5. ขาตั้งกล้องปกติมีแต่หนัก ๆ อันนี้ยืมพี่ชายมา เบาดี

            6. Smart phone ไว้เชื่อมต่อ Wi-Fi กับกล้อง สามารถสั่งถ่ายได้จาก Smart phone และตั้งค่าได้ทุกอย่าง 

            กว่าจะเตรียมประกอบอุปกรณ์พร้อม แสงจะหายหมดแล้ว รีบเล็งมุมถ่ายรูปเดี๋ยวมาลองดูก่อนสิ

 
            กดมาซูมดู อุ๊ ย!! แฟนใครสวยจัง 555 (ชมกันเองละครับ) ครึ่งตัวอีกรูป

 
            ไม่ยอมให้เป็นนางพญาหิมะอยู่คนเดียวหรอก ขอเข้าไปถ่ายด้วยสิ

 
            ส่วนจุดนี้คนละที่กับเมือกี้ครับ ยังไงก็อุตสาห์ประกอบอุปกรณ์ไว้แล้ว

           
            แต่ฟ้าก็มืดแล้วแหละครับ พอดีขับผ่านถนนหน้าบ้านคนอื่นถนนเขาสวยดี เลยไปขอเขาจอดรถหน้าบ้าน ใช้ไฟหน้ารถตัวเองส่องเข้าอีกข้างเพื่อให้หลังสว่างขึ้นครับ
 
            เวลาผ่านไปแป๊บเดียวยังกับ 5 ทุ่มบ้านเรา คุณนายน้อยบอกร้องเลิก "จบ ๆ ปิดกอง" วันนี้จะไปกินเนื้อย่างให้ได้ ระหว่างขับกลับโรงแรมหันไปมองนางดู เอ๊ะ !! คิดในใจ อุตส่าห์แต่งตัวมาแล้ว แวะถ่ายอีกสักนิดละกันนะ เดี๋ยวพาไปกินเนื้อย่าง เลยตัดสินใจเลี้ยวจอดที่มินิมาร์ทเห็นแสงสปอตไลต์นิดหน่อยก็ยังดี มา ๆ ถ่ายตรงนี้อีกนิดหนึ่งละกัน ได้วิวหิมะตกปอย ๆ มาอีกเซตนึงพอใจละ
 
            ไปกินเนื้อย่างกันเลย คราวนี้ร้านนี้รสชาตินุ่มละลายในปากของจริง อร่อยถูกใจ แต่ราคาก็เอาเรื่องอยู่ เป็นการกินเนื้อย่างที่แพงสุดในชีวิตละคิดในใจ เราจะได้มากินสักกี่ครั้งกันทำงานมาตั้งเยอะ กิน ๆ ไปเถอะ ^^

 
            พออิ่มอ้วนได้ที่แล้วก็ถึงเวลาลงหม้อต้มกลับมาแช่ออนเซนที่โรงแรมต่อ (เราต้องใช้ให้คุ้ม 555) คราวนี้เปลี่ยนเป็นอีกห้องหนึ่งสวยเชียว ระหว่างรอเจอคนไทยครอบครัวหนึ่งเขาก็บอกว่าเพิ่งมาถึงโรงแรม ระหว่างทางหิมะตกถึงขนาดปิดรถไฟวิ่งไม่ได้เลยทีเดียว ต้องต่อรถบัสมา (คิดในใจดีแล้วแหละที่ตัดสินใจขับรถมา ^_^) จากนั้นก็ต่อด้วยก๋วยเตี๋ยวฟรีอีกเช่นเดิม
 
            กลางคืนกดดูพยากรณ์อากาศ บอกหิมะตกหนักเหมือนเมื่อวาน เราก็ลุ้นกันใหญ่ ตื่นเช้ามาอีกวันหิมะยังไม่ตกแฮะ แต่คุณนายน้อยเริ่มไม่สบายบ้าง เลยตื่นสายไปนิดเดียวไม่ทันอาหารเช้ากำลังเก็บพอดี กะว่าจะกินให้เต็มที่ซะหน่อย T_T

 
            วันนี้ check out ลงมาที่รถเตรียมใจไว้แล้ว เจอหิมะหนากว่าเมื่อวานอีก สงสัยเมื่อคืนจะตกหนัก แต่ไม่ใช่ปัญหาแล้วพวกเราเคยผ่านมาก่อน 555 แต่ระหว่างทางหิมะก็ยังหนามากตกเบา ๆ เลยตัดสินใจเปลี่ยนจุดหมายไปฟูจิแทน เพราะต้องขับรถอีกไกล แต่ขับ ๆ ไปเอ๊ะ!! ทำไมแดดเริ่มมา ดีใจเลย หิมะที่อยู่บนหลังคารถก็เริ่มตกออกไป เลยตัดสินใจหาที่จอดถ่ายรูปซะหน่อย

 
            พอมีแดดโดนตัวอุ่น ๆ แล้วได้เห็นหิมะไกล ๆ ยิ่งสวยขึ้นไปอีกรีบประกอบอุปกรณ์ทันที คุณนายน้อยดูมีกำลังใจถ่ายขึ้นมาทันทีที่เห็นแดด เอ้าฮุยเล่ฮุย

 
            ประเดิมรูปแรกเลยครับ พออากาศมันเย็นสมองมันก็สั่งการช้า กดถ่ายรูปแล้วเอา smart phone เก็บเข้ากระเป๋าไม่ทันนิ้วมันก็เกร็งอย่างที่เห็นนี่แหละครับ

 
            เอาใหม่นะเอาใหม่ เปลี่ยนท่าบ้าง ^_^ คราวนี้สำเร็จครับ เก็บนิ้วทันแล้ว

 
            อุตส่าห์จอดรถ ตั้งกล้องทั้งทีต้องหลาย ๆ ท่าหน่อย (ทำเป็นเดินเหมือนมีคนถ่ายให้อะคับ T_T)

 
            ตั้งกล้องแล้วรู้สึกไม่มันมือเลย มันไม่ชินหน้ามันไม่แนบกล้อง ไม่ได้อารมณ์ เลยถ่ายคุณนายน้อยอีก 7-8 แอ็ค แล้วก็รีบไปต่อ

 
            รูปนี้นางนั่งเตรียมจะเปลี่ยนรองเท้าแล้วแหละครับ พอเห็นกล้องเท่านั้นแหละ ยืดขายกแขนทันทีเลยได้มาอีก 1 แอ็ค คราวนี้เราก็ขับตาม GPS ที่ตั้งไว้เลย เจอทางปิดอีกแล้วตกใจไปแป๊บหนึ่ง เจ้าหน้าที่ให้เลี้ยวแยกไปนอกเส้นทาง GPS แต่ยังดีที่สักพัก GPS ก็เปลี่ยนเส้นทางใหม่ให้ มีเพื่อนร่วมมากมายตาม ๆ กันไป พอขับไปได้อีกครึ่ง ชั่วโมงเจอลำธารสวย เอ๊ะ !! เลี้ยวไปดูสิมีทางเดินลงหรือเปล่า

 
            พอเลี้ยวเข้าไปเท่านั้นแหละครับ เจอสะพานไม้ ปิ๊ง ๆ เลย ณ จุดนี้ต้องใส่ชุดเจ้าสาวบ้างแล้ว เดี๋ยวถ้าข้างหน้าไม่เจออะไรเด็ด ๆ จะเสียดาย แถมมีห้องน้ำบริการด้วยเลยเปลี่ยนชุดซะเลย มีบ่อออนเซนกลางหุบเขาอีกตางหาก (ถ้ามีโอกาสหน้าต้องลองจุ่มคากิดูซะหน่อย)

 
            ประเดิมภาพคู่ก่อนเลย 3-4 รูป ก่อนที่คุณนายน้อยจะทนหนาวไม่ไหว

 
            เอาล่ะเดินไปถ่ายสะพานใกล้ ๆ บ้าง เจ้าหญิงเอลซุ่มเดินนำก่อนไปอย่างช้า ๆ ผมก็เดินกลับไปล็อกรถก่อน หันกลับมาเห็นเลยถ่ายวิดีโอเก็บไว้เกือบได้ชอตเด็ดพอดี นางทรงตัวดีมากไม่ยอมล้มง่าย ๆ (พอดีทางลงมันจะเป็นหิมะที่แข็งแล้วเลยจะลื่นมาก) แต่ในที่สุดเจ้าหญิงก็เดินกลับมาอย่างสง่างามบอกว่า "เข้าไม่ได้ T_T รถไถเขาไถหิมะมันขวางทางเข้ากองใหญ่เลย"
            

            เอาล่ะไม่เป็นไร ถ้าสะพานปิดเราก็รีบไปต่อดีกว่า กลัวว่ากว่าจะขับถึงที่พักคืนนี้จะดึกด้วย ขับเลยมาอีกนิดนึกขึ้นได้เพิ่งได้รูปชุดเจ้าสาวไปไม่กี่รูปเอง ถ้าหลุดเขตนี้ไปแล้วเราจะไม่มีที่ให้ถ่ายรูปชุดเจ้าสาวกับหิมะแล้วนะ ว่าแล้วก็จอด ๆ ตรงไหนก็ได้ มั่วเลย ขอจอดง่าย ๆ เห็นภูเขาลูกโต ๆ ก็พอ เลยถ่ายมาได้อีก 5-6 รูป (ก็ยังดี ^_^)

 
            ไม่ไหวแล้ว เท้าเราไม่มีความรู้สึกแล้ว ต้องเข้ามาผึ่งไอร้อนในรถช่วย ถึงจะเหยียบคันเร่งต่อไหว พอเราขับต่อมาอีกนิดหนึ่งเท่านั้นแหละครับ เจอเลยสวรรค์บนหิมะ เป็นอะไรที่สวยมาก ๆๆ ธรรมชาติอุดมสมบูรณ์อย่างแท้จริง อยากให้ทุกคนในครอบครัวได้มาเห็น (หลังกลับมาไทยก็รีบชวนคุณพ่อคุณแม่ทันที ว่ามันสวยมากจริง ๆ นะอยากให้ไปด้วยกัน แต่พ่อแม่ผมเหมือนจะไม่อินด้วย เขาชอบทำแต่งานอายุก็มากแล้ว อยากให้เขาได้เที่ยวได้พักผ่อนบ้าง ผมไม่ได้ไปเที่ยวไกล ๆ กับพ่อแม่มาเป็นสิบปีแล้วชวนก็ไม่เคยไปสักครั้ง T_T) พอ ๆ เดี๋ยวจะเบื่อกันซะก่อน

 
            ตรงจุดนี้ชอบมาก ๆ ครับเป็นเหมือนร้านอาหาร กาแฟ ข้างล่างเป็นที่ตกปลามั้ง (ร้านปิดอยู่) วิวสวยจริง ๆ ผมจอดลงไปถ่าย ระหว่าถ่ายอยู่ยังเจอหมูป่าญี่ปุ่นตัวใหญ่มาก อยู่ข้างล่างสบตากันอยู่เป็นระยะ ๆ เสียดายลืมถ่ายไม่ทันมัวแต่เล่นกับมันอยู่

 
            ออกจากจุดนี้ก็ไปต่อ ตอนนี้ทำใจแล้วครับถึงโรงแรมกี่โมงก็ไม่เป็นไรละ เรายังไม่ได้กินอะไรกันเลย (เสียดายหมูป่าตัวนั้น 555) ขับผ่านอุโมงค์หลายอันเลยนึกขึ้นได้ ถ้าได้ถ่ายกับอุโมงค์หน่อยท่าจะเท่ดี


           ว่าแล้วก็หาที่จอดจนได้ พอได้ลงมาเหยียบพื้นบริเวณนี้รู้สึกพิเศษยังไงไม่รู้แฮะ

 
          เย่ !! ในที่สุดก็บรรลุอีก 1 เป้าหมาย ได้ถ่ายกับอุโมงค์แล้ว ^0^


          ทางด่วนที่ญี่ปุ่นนี่แพงมาเลยนะครับ ถ้าจำไม่ผิดผ่านเส้นนี้ประมาณพันบาท ฉะนั้นต้องใช้ให้คุ้มหน่อย รูปนี้คุณนายน้อยปู๊ด ๆๆ


          และแล้วสวรรค์ชั้นที่ 2 ก็ปรากฏครับ !! ระหว่างขับรถเห็นภูเขามีแดดลง สวยมาก ๆ พยายามขับไปให้ใกล้ที่สุด แต่อีกใจก็กลัวทางมันจะโค้งแล้วมองไม่เห็นภูเขา เลยได้มาแค่นี้เอง เสียดายไม่ได้ถ่ายคู่กับภูเขาเก็บไว้ เพราะบันไดขึ้นสะพานลอยเป็นน้ำแข็งลื่นขรุขระมากครับ T_T


          แต่พวกเราก็ยังไม่หมดความหวัง ระหว่างทางก็ยังเห็นภูเขาอยู่ตลอด พอเจอทางโล่ง ๆ ที่ไม่มีบ้านและสายไฟฟ้ามากวนใจ เท่านั้นแหละครับรีบเลี้ยวเข้าทันที แถวนี้ดูบ้านนอกมาก ๆ เหมือนไม่มีคนอยู่ ถึงแดดจะหายไปแต่ได้ถ่ายกับภูเขาหิมะก็ยังดี ผมเลยรีบจอดรถตั้งกล้องทันที แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น !!


          และแล้วเราก็ได้รูปคู่กับภูเขามาจนได้


          จุดนี้ถ่ายแค่ 2 ภาพเองครับ แต่รู้สึกคุ้มค่ามาก ได้เลี้ยวไปสำรวจบ้านตามทุ่งนา ได้เห็นความน่ารักของคนญี่ปุ่น ถึงเราจะเกะกะทางทำให้เขาเสียเวลาแต่เขาก็ยังแสดงความยินดีด้วย ถึงเวลาความสุขของคุณนายน้อยละครับ ได้กลับเป็นคนปกติซะที เป้าหมายของเราตอนนี้คือกินเท่านั้น...ฟ้าก็มืดแล้ว เราแวะกินข้าวกันตรงจุดแวะพัก ตื่นตาตื่นใจมากครับ อยากกินไปหมด


          ขนาดตู้กดกาแฟร้อนเขาก็ยังมีจอให้เราดูเพลิน ๆ ว่าเครื่องกำลังทำอะไรอยู่ ดูไฮโซจัง ถ่ายมาแต่ตอนใกล้จบละ มีปิดฝาให้ด้วยนะ

          พอหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อนเป็นธรรมดา กว่าจะถึงโรงแรมก็มืดตื๋อซะแล้ว ฟูจิซังอยู่ไหน ?? แถวที่เราพักมีโรงแรมแค่ 2-3 แห่ง ท้องฟ้าเลยจะมืดมาก มองไม่เห็นอะไรเลย (เคยมาถ่ายรูปลูกค้าครั้งหนึ่ง พักที่ kawaguchiko แถวนั้นดูเจริญกว่าเยอะเลย) แต่ที่เลือก Lake Shoji เพราะเราเช่ารถขับ ทำให้สะดวกในการเดินทางมา และก็ดูไม่พลุกพล่านดี โรงแรมนี้ก็มีบ่อน้ำร้อนส่วนตัวให้แช่ด้วย ลองใช้บริการซะหน่อย


          ชอบผ้าห่มของที่นี่มาก ๆๆ เวลาห่มไว้ผ้ามันจะพองฟูขึ้นมาเองได้ยังไงไม่รู้ ความสุขอยู่ที่ได้เอามือตบผ้าลงให้แนบตัวนี่แหละครับ ฟินมากกกกกก พออีกแป๊บหนึ่งมันก็จะพองขึ้นมาอีก เท่ากับเราจะได้ตบจนสะใจเลย (ไปเดินห้างเห็นมีขายแต่ราคาโหดมากครับผืนละ 44000 ¥) เมื่อวานคุณนายน้อยไม่ค่อยสบายเลยตื่นช้าหน่อย แต่พอพระอาทิตย์จะขึ้นเลยทำเสียงดังกุกกัก ๆ ให้นางตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้น 555


          และแล้วพวกเราก็ได้เห็นพี่ฟูจิเต็ม ๆ สวยงาม อลังการ นั่งดูจนพระอาทิตย์ขึ้นพ้นภูเขา เวลาแต่ละช่วงก็สวยต่างกัน วันนี้เราต้องถ่ายกับพี่ฟูจิแถวนี้แหละ ถึงอากาศจะ -1°C แต่ขอแค่มีแดด สบายมาก เราผ่านโหดกว่านี้มาแล้ว


          ทั้งโรงแรมมีพักกันอยู่ 3 ห้อง -_-" เลยไม่ต้องรอคิว ไม่ต้องจองเวลา ลงหม้อต้มได้ทันที แต่แม่นางเพิ่งฟื้นตัว แค่ต้มคากิพอ เน้นชมวิวแอ๊บ ๆ ไป


          แปลงโฉมเป็นคุณนายน้อยอีกแล้ว เตรียมพร้อมไปรับอากาศหนาวกันเถอะ !!


          ถ้าใครมาชมฟูจิซังเช่ารถขับถือว่าคุ้มมาก เพราะบริเวณรอบ ๆ ทะเลสาบแต่ละที่มีจุดที่เห็นฟูจิซังสวย ชัดและใหญ่มากอีกหลายจุดเลย แต่คุณนายน้อยเริ่มสู้หนาวไม่ค่อยไหว จอดถ่ายหน้าโรงแรมก็พอ เลยบอกว่า งั้นก็ถ่ายแค่ตรงนี้แหละ เดี๋ยวไปเที่ยวละ เท่านั้นแหละนางดูกระชุ่มกระชวยขึ้นมาทันที ให้นางรออุ่น ๆ อยู่บนรถก่อน ข้างนอกหนาวลมแรงมาก ตั้งขาเสร็จ เล็งมุม พร้อมไหม ??


          ยิ้มทั้งหนาวครับบบบบบ


          แสงแฟลเข้าเยอะไปนิดหนึ่ง ยืนบนขอนไม้ ลื้นลื่น เกือบหงายหลังคู่ไป 2 รอบ


          เกิดอาการคันไม้คันมืออีกแล้ว ไม่ได้ดั่งใจเลย ขอจับกล้องเองบ้างนะ ยืนอยู่บนนี้ก่อน...ระหว่างเดินไปถอดกล้องออกจากขาตั้ง พอหันกลับมาเห็น เอ๊า !! คุณนายน้อยหงายลงไปซะแล้ว -_-" เอาใหม่นะ ยืนนิ่ง ๆ ทรงตัวดี ๆ เดี๋ยวติดเวลพลิ้ว ๆ ให้ (เราอุตส่าห์เตรียมเวลมาแล้วต้องใช้ซะหน่อย)


          จริง ๆ ภาพนี้อยากได้เป็นรูปคู่ แต่จนปัญญายอมให้เธอเฉิดฉายคนเดียวก็ได้ T_T


          มุมกว้าง ๆ อีกใบหนึ่ง แต่ยังยืนบนขอนไม้ท่อนเดิม (รู้สึกผูกพันกับขอนไม้นี้อย่างบอกไม่ถูก 555)


          มีรูปพี่ฟูจิมาฝาก 1 รูป ถ่ายระหว่างรอคุณนายน้อยเปลี่ยนชุด ^_^


          เอาล่ะมากดดูรูปดีกว่า ได้ทั้งนั่ง ยืน กว้าง พลิ้ว ครบทุกรสละ ตากล้องพอใจแล้ว คุณนายน้อยโคตรพอใจ (อยากเที่ยวแล้ว) ก็เปลี่ยนชุด เตรียมโบกมือลาพี่ฟูจิ T^T


          หลังจากนี้เราก็เที่ยวต่ออีก 2 วัน และวันสุดท้ายเรามีถ่ายคู่รักฮันนีมูนอีกคู่ที่ KYOTO ก็เป็นอันจบทริปนี้ของเรา ^_^ คราวนี้คุณนายน้อยโดนปลดเป็นเด็กยกแฟลชทันทีครับ


          แชะ !!! สวยงามตามท้องเรื่อง


          สุดท้ายขอให้ทุกท่านมีความสุขกับการท่องเที่ยวกับคนที่คุณรัก อุปสรรคทุกสิ่งอย่างที่เราเจอนอกเหนือจากแผนที่วางไว้ อย่าไปหงุดหงิดกับมันให้เสียอารมณ์ เที่ยวไปเถอะครับ ถือว่าเราได้เจอประสบการณ์สิ่งใหม่ ๆ ร่วมกัน มีความทรงจำร่วมกัน ได้ใช้เวลาร่วมกัน แค่นี้ก็คุ้มเกินคุ้มแล้ว !!! ว่าแล้วก็เจ็บใจ !! ไม่ได้ไป Shirakawa go เดี๋ยวเดือนกุมภาพันธ์ไปเยี่ยมหลานที่ Nagoya จะแวะไปใหม่