คนกลางของครอบครัว

 

คนกลางของครอบครัว (Momy Pedia)

โดย  รศ.นพ.อัมพล สูอำพัน

           ปัญหาที่หลายคนคงเคยได้สัมผัส เมื่อมีการแยกบ้าน แยกครอบครัวก็คือ การที่ต้องเป็นคนซึ่งยืนอยู่ตรงกลางระหว่างครอบครัวเดิมและครอบครัวใหม่ที่เพิ่งสร้าง ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก แต่ก็ไม่ยากเกินไปที่จะรักษาสมดุลบทบาทนี้ ถ้าเพียงแต่เราจะเปิดใจรับฟังและไม่ยึดติดกับวิถีแบบเดิมๆ

           ในระหว่างที่ผมกำลังทำการสัมภาษณ์ผู้ปกครองของเด็กคนหนึ่ง ที่พาลูกมาพบกับผมเรื่องลูกมีปัญหาการเรียน คือไม่ตั้งใจเรียน อยู่ไม่ค่อยนิ่ง ซนมาก มีอารมณ์ร้อน รอไม่เป็น และครูที่โรงเรียนก็ฟ้องมาเสมอๆ ว่าลูกไม่ค่อยรับผิดชอบ คุยเก่งมากและลืมส่งการบ้านเป็นประจำ ซึ่งในที่สุดหลังการประเมินอย่างละเอียดแล้ว ผมให้การวินิจฉัยว่าลูกของเขามีปัญหาการเรียนที่มีสาเหตุมาจาก "ปัญหาสมาธิสั้นและอยู่ไม่นิ่ง" (Hyperactive child) และเมื่ออธิบายให้คุณพ่อคุณแม่ได้เข้าใจลักษณะและธรรมชาติของปัญหา รวมถึงแนวทางในการแก้ไขปัญหาสมาธิสั้นและอยู่ไม่นิ่งจนเป็นที่เข้าใจแล้ว 

           ผมก็ยังพบว่าสามีภรรยาคู่นี้ยังมีเรื่องที่คาใจ ดูเหมือนไม่โปร่งใจและดูมีความทุกข์ใจอยู่

           ผมจึงได้ถามว่าเขาทั้งคู่ยังไม่เข้าใจ หรือกังวลใจ หรือยังไม่ชัดเจนเกี่ยวกับปัญหาในตัวลูกของเขาอย่างไรบ้าง สามีภรรยาคู่นี้เกือบจะตอบพร้อมกันว่าเข้าใจปัญหาของลูกดีและคลายความกังวลเรื่องนี้ไปได้มากแล้ว แต่ยังมีปัญหาที่แก้ไม่ตกคือเรื่องภายในครอบครัว

           ผมสังเกตว่า ผู้ที่ดูจะมีสีหน้าอึดอัดและไม่สบายใจมากคือผู้ที่เป็นสามี ส่วนภรรยามีท่าทีที่ผ่อนคลายกว่า ภรรยาได้พูดขึ้นมาก่อนว่า "ชีวิตแต่งงานควรจะมีความสุขมากกว่านี้ และว่าจริงๆ แล้วเราทั้งคู่น่าจะมีความสุขมาก เพราะเราทั้งคู่รักกัน และโดยส่วนตัวแล้วเรียกได้ว่าเราอยู่ด้วยกันอย่างเข้าใจกันและยอมรับในธรรมชาติของกันและกัน"

           หลังจากที่ผมได้สัมภาษณ์และรวบรวมเรื่องราวทั้งหมดแล้วก็สามารถเชื่อมโยงเหตุปัจจัยที่ทำให้หนุ่มสาวคู่นี้มีความทุกข์ใจและแก้ไม่ตกนั้น มีสาเหตุมาจากความรู้สึกที่ต้องเป็นคนกลางของครอบครัว

           เรื่องเป็นอย่างนี้ครับ..

           สามีภรรยาคู่นี้มีความรักต่อกันเป็นอย่างมาก และมีพันธะสัญญาทางใจที่ให้ไว้ต่อกันตั้งแต่แต่งงานใหม่ๆ ว่า จะรักและเอื้ออาทรต่อกันตลอดไปจวบจนวันตาย และจะใช้ชีวิตคู่ด้วยกันอย่างอิสระ เปิดใจรับฟังกัน มีเหตุผลต่อกัน และจะฟันฝ่าอุปสรรคเพื่อสร้างครอบครัวให้เติบใหญ่ต่อไปในอนาคต

           ความรู้สึกและเจตคติที่มีต่อกันนี้ดูดีมาก และน่าจะเป็นครอบครัวที่น่ารักและมีความอบอุ่นดี แต่ภรรยามีความอึดอัดและมีความคับข้องใจ จนทำให้ความสุขที่มีอยู่ด้วยกันค่อยๆคลายตัวลง จนในที่สุดทั้งคู่อยู่ด้วยกันตามหน้าที่และพันธะทางสังคม ส่วนความรัก ความอิ่มเอิบ ความรื่นรมย์ ความอิ่มใจ ความสุข ดูจะหายไปหมดและในใจก็มีแต่คำถามว่า ทำไมๆๆ ทำไม จนไม่เข้าใจจิตใจกันบ้าง

           ภรรยาสรุปว่า ความจริงสามีเขาเป็นคนดีมาก รักครอบครัว ไม่เคยประพฤติในสิ่งที่ไม่ดีหรือไม่เหมาะไม่ควร แต่เขาให้เวลากับครอบครัวน้อยมาก ซึ่งปกติแล้วตั้งแต่วันจันทร์จนถึงวันศุกร์ทุกคนต่างก็ต้องไปทำงาน ไปทำงานกันแต่เช้า กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็เย็นค่ำ เมื่อมาถึงบ้านต่างคนต่างมีภาระในการดูแลลูก ดูแลบ้าน กว่าจะเสร็จภารกิจก็ถึงเวลาต้องเข้านอน เมื่อทุกวันเป็นกิจวัตรที่จำเจและเหนื่อยมากอย่างนี้ จึงทำให้ในใจตั้งความหวังและวางแผนไว้ว่าในวันเสาร์และวันอาทิตย์ จะได้ใช้ชีวิตด้วยกันในครอบครัว มีกิจกรรมต่างๆ ที่ทำด้วยกันพร้อมพ่อพร้อมแม่ พร้อมลูก เพื่อเพิ่มความใกล้ชิด ความสนิทสนม ความรักใคร่กลมเกลียว และสีสันให้กับทุกๆ คนในครอบครัว

           แต่ภรรยาพบว่า สามีจะใช้วันหยุดเกือบทุกเสาร์หรืออาทิตย์กลับไปเยี่ยมคุณพ่อและคุณแม่ของตนไปอย่างสม่ำเสมอมิได้ขาด ซึ่งสามีได้ให้ข้อมูลว่า คุณแม่ของเขามีความประสงค์อยากให้เขากลับไปเยี่ยมบ้านทุกวันหยุด เขารู้สึกว่าคุณแม่เป็นผู้มีพระคุณกับเขาและดูท่านมีความสุขมากที่เขากลับไปเยี่ยมบ้าน และมีกิจกรรมต่างๆ ที่บ้านร่วมกับคุณพ่อคุณแม่และพี่ๆ น้องๆ นอกจากนี้เขาจะรู้สึกผิดและไม่สบายใจอย่างมาก ถ้าไม่ได้ไปพบกับคุณพ่อคุณแม่ตามปกติดังที่เคยปฏิบัติมา

           แต่ในขณะที่เขาไปเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่ทุกๆ เสาร์นั้น ในอีกใจหนึ่งก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกันที่ตนเองมีเวลาให้กับครอบครัวน้อย ซึ่งมีลูกและภรรยาอยู่ที่บ้าน เขาเองพยายามชวนให้ภรรยาไปเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่ด้วยกัน แรกๆ ภรรยาก็ยินดีและเต็มใจไปด้วย แต่ด้วยความขุ่นมัวในใจที่สามีไม่เป็นตัวของตัวเอง และไม่นึกถึงชีวิตครอบครัวในปัจจุบัน ว่าต้องการความเป็นครอบครัวที่มีความเป็นอิสระในวิถีชีวิตครอบครัวของตนเองบ้าง ด้วยความขุ่นมัวในอารมณ์เกิดขึ้นนี้ จึงทำให้ภรรยาหงุดหงิด อึดอัดและไม่อยากไปเยี่ยมครอบครัวทางสามี

           ท่านผู้อ่านคงจะนึกภาพความเป็นคนกลางของสามีได้นะครับ ว่าหาทางออกยาก เพราะทางนี้ก็ภรรยาทางนั้นก็คุณแม่ เป็นทางตันจริงๆ แล้วไม่รู้ว่าจะทำอะไรดีกว่าที่เคยทำอยู่ทุกวัน ซึ่งทำให้สถานการณ์ยิ่งขมวดตัวมากขึ้น ไม่คลี่คลายและทำให้บรรยากาศภายในครอบครัวรู้สึกอึมครึมเป็นอย่างมาก

           ผมได้แนะนำสามีภรรยาคู่นี้ว่า หลักของการสร้างครอบครัวที่สำคัญ คือทั้งคู่ควรมีแนวคิดว่า เมื่อมาอยู่ด้วยกันนั้นควรมีการสร้างวิถีชีวิตและความเป็นอยู่ของตนเองใหม่ มีแบบฉบับของกิจวัตรของครอบครัวใหม่ ที่มีความเหมาะเจาะสอดคล้องและยอมรับได้ด้วยดีกันทั้งสามีและภรรยา แบบฉบับของชีวิตเดิมที่เคยมีกับครอบครัวเดิม คือกับคุณพ่อคุณแม่นั้น เราคงต้องปรับให้เข้ากับครอบครัวใหม่ให้ได้ มิใช่เคยประพฤติปฏิบัติกับครอบครัวเดิมมาอย่างไร เมื่อแต่งงานแล้วก็ยังจะทำอยู่กับครอบครัวเดิมอย่างนั้นทุกประการ ซึ่งความจริงไม่ใช่ของเสียหาย แต่มันเป็นสิ่งที่ทำให้คู่ทุกข์คู่ยากของเราไม่เข้าใจว่า ทำไมเรายังต้องทำเหมือนเดิมทั้งๆ ที่ได้มีครอบครัวใหม่ที่ต้องรับผิดชอบ และจริงๆ แล้วที่ภรรยาคิดและไม่เข้าใจเราก็ถูกต้องอีกนั่นแหละ เพราะจะให้ผู้อื่นที่มิใช่ตัวเรามาเข้าใจตัวเรา เข้าใจความคิดของเรานั้นยาก

           ผมคิดว่าการพูดคุยระบายให้ทราบความรู้สึกของกันและกัน ร่วมกับการยอมรับความเป็นเอกลักษณ์และวิถีชีวิตของแต่ละคนที่ไม่เหมือนกัน และพร้อมที่จะเดินทางสายกลาง ปรับชีวิตส่วนตัวให้เข้าหาวิถีชีวิตของครอบครัวของเราใหม่ด้วยความรัก ความเมตตา และความอดทนแล้ว สถานการณ์ต่างๆ จะคลี่คลายไปได้เอง ความสุข ความอิ่มเอิบ ความอิ่มใจ ความสบายใจ และความรักที่เคยมีต่อกันมาเป็นอันดีก็จะกลับคืนมาอย่างถาวร

           สำหรับสามีภรรยาคู่นี้ เขาน่ารักมาก โดยที่ฝ่ายสามีพยายามปรับเวลาให้กับครอบครัวมากขึ้น และบอกกับคุณแม่ตรงๆ ว่า จะมีเวลามาเยี่ยมคุณแม่ห่างออกไปบ้าง ซึ่งคุณแม่กลับบอกว่าไม่ต้องกังวลให้เขาทำหน้าที่ของครอบครัวให้ดีและสมบูรณ์

           ส่วนภรรยาก็เข้าใจสามีมากขึ้นมีความตั้งใจและเต็มใจที่จะมีความเอื้ออาทรต่อคุณแม่ของสามีมากขึ้น

           ในที่สุดบรรยากาศของครอบครัวก็กลับมาสู่ความเข้าใจ ความแจ่มใส มีความสบายอกสบายใจเป็นอย่างมาก

เรื่องราวผู้หญิง ความสวยงาม แฟชั่น ความรัก มากมาย คลิกเลย

 คลิกอ่านความคิดเห็นของเพื่อน ๆ ได้ที่นี่ค่ะ

ขอขอบคุณข้อมูลจาก