เชื่อว่าคงมีผู้หญิงอยู่หลายคนกำลังตกอยู่ในภาวะอารมณ์เศร้าสร้อย เสียใจ ทุกข์ทรมาน เจ็บปวดจากความรักที่อึมครึม น่าเบื่อหน่าย ทะเลาะเบาะแว้งกันทุกครั้งที่เจอหน้า พูดจาอะไรก็ไม่เคยจะเข้าหู ละเลยไม่ดูและเอาใจใส่กันและกัน ฯลฯ จนบางทีก็อยากเลิกรากันไปให้มันสิ้นเรื่องสิ้นราว แต่ดันติดอยู่ตรงที่ "รัก" แถมยังรักมากซะจนไม่กล้าตัดสินใจทำอะไรมากไปกว่า การก้มหน้าก้มตายอมรับสภาพ ยอมทำร้ายหัวใจตัวเองในทุก ๆ วัน
แต่คุณเคยลองถามตัวเองบ้างไหมว่า "เราจะเอาชีวิตไปผูกติดไว้กับคนอื่นทำไม" ในเมื่อหากเราเจ็บเราก็เจ็บเอง เขาหรือเธอจะมาเจ็บปวดแทนคุณได้ไหม คุณทุกข์ทรมาน เสียใจ เขาหรือเธอจะมาแบกรับเอาความทุกข์ของคุณไปไว้แทนได้ไหม
เพราะฉะนั้น อย่าคิดแต่นั่งหน้าเศร้า รอคอยเวลาให้อีกฝ่ายมาบอกเลิกคุณก่อนล่ะ เพราะในเมื่อรู้ทั้งรู้ว่าความรักของคุณทั้งคู่ คงไปด้วยกันไม่รอดแน่นอน ทางที่ดียอมตัดใจเป็นฝ่ายบอกเลิกซะเองไม่ดีกว่าหรือ เปิดใจยอมรับความจริงว่าการเลิกราคงเป็นทางออกที่ดีที่สุด ทำไมต้องมารอนั่งให้เขามาตอกย้ำให้คุณเห็นคุณค่าในตัวเองด้วยและไม่ว่าสาเหตุของการเลิกราจะว่าด้วยเรื่องอะไร มีกิ๊ก นอกใจ เบื่อหน่าย หรือเข้ากันไม่ได้ แต่บทสรุปท้ายมันก็คือการหันหลังเดินจากกันไปอยู่ดีนั่นแหละ
จะให้ใครคอยมาสั่งว่าคุณต้องเสียใจ ต้องดีใจ ต้องรัก หรือต้องเลิกทำไม อย่าลืมว่าคุณเองเป็นคนกำหนดชีวิตตัวเอง กำหนดหัวใจตัวเอง เลือกทำในสิ่งที่ใจยิ้มรับความสุขได้ในทุก ๆ วัน ไม่ดีกว่าเหรอ
