คนทุกคนต่างก็ต้องคาดหวังกับ "ความรัก" เป็นเรื่องธรรมดา โดยเฉพาะการคาดหวังจะมีใครสักคนเป็นที่รัก เป็นคนที่จะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป ทั้ง ๆ ที่ความเป็นจริงแล้วมันคงไม่เป็นอย่างนั้นเสมอไปหรอก
อย่าลืมว่าบางครั้ง "ความรัก" เป็นเรื่องของความรู้สึกและอารมณ์มากกว่าเหตุผลใด ๆ ยิ่งถ้าหมดรักกันแล้วต่อให้ทำดีต่อกัน ดูแลเอาใจใส่กันและกันมากแค่ไหน มันก็ได้แค่ความรู้สึกดี ๆ ตอบกลับมาเท่านั้น แต่มันไม่ใช่ความรัก ยิ่งหากรู้ว่าเขาไม่รักเราแล้ว แต่ยังทนยื้อเพราะคิดว่าต้องมีสักวันหนึ่งที่เราจะสานสัมพันธ์ให้แนบแน่นแสนหวานเหมือนเดิม มันยิ่งทรมานหัวใจซะเปล่า ๆ
ทางที่ดีอย่าทนยื้อให้ใจเหนื่อย อย่าทนฝืนเพื่อรอวันหนึ่งที่เราจะกลับมารักกัน เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่รู้สึกหมดรักกันและกันไปแล้ว มันก็ยากที่จะผสมผสานรอยรักให้มั่นคงเหมือนเดิม สู้ก้าวถอยหลังออกมาเพื่อให้เวลาทั้งคุณและเขาได้คิดทบทวนถึงเรื่องราวที่ผ่านมาจะดีกว่า หรือยอมตัดใจทั้งที่ยังรักกัน ถึงมันจะยาก แต่ก็ต้องพยายาม เพราะหากทนฝืนคบต่อไปสุดท้ายก็ต้องเลิกอยู่ดี
จากกันด้วยความรู้สึกดี ๆ ดีกว่ายื้อต่อไปจนไม่เหลือความรู้สึกดี ๆ ให้กันอีกเลย ซึ่งเแรก ๆ มันอาจจะเจ็บปวดใจทั้งคู่ แต่ถ้าเราก้าวผ่านวันนี้ไปได้ เชื่อเถอะว่าวันพรุ่งนี้ของคุณจะงดงามกว่าเคย อย่าให้อารมณ์หม่น ๆ หมอง ๆ เข้ามามีอิทธิพลกับชีวิตรักของคุณยาวนานนัก และอย่าปล่อยให้คนอื่นมาทำให้คุณเองรู้สึกว่าตัวเองช่างไร้ค่าซะเหลือเกิน
แต่ถ้ายังรู้สึกว่าเคยชินกับความรู้สึกแบบนี้ซะแล้ว ถ้าไม่มีเขาแล้วเราคงทรมานกว่าการมีเขา...ก็ทนกันต่อไป เพราะความรักไม่มีผิดไม่มีถูก ไม่มีใครเหมือนใคร ความรักของแต่ละคนแต่ละคู่จึงไม่เหมือนกันนะ ทางที่ดีลองถามตัวเองดัง ๆ ดูว่าการที่เรารั้งเขาไว้ เพื่อแกล้งให้เขารักเราต่อในวันที่เขาไม่ได้รักเราอีกต่อไปแล้ว หรือปล่อยให้เขาไปมีความสุขในแบบของตัวเอง อันไหนที่ทำให้เรามีความสุขมากกว่ากัน
