หลังจากที่เราได้นำเสนอรีวิว "พิธีแต่งงานตามประเพณีภูไท เรียบง่ายแต่อบอุ่น" กันไปแล้ว วันนี้เราได้หยิบอีกหนึ่งตัวอย่าง "อาฟเตอร์ปาร์ตี้" สุดมันส์ของ คุณ DancingMachine สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ในธีม Back to 80’s Rock n Roll-Disco Party ตั้งแต่การเตรียมงานไปจนถึงวันงาน รับรองได้ว่ารีวิวนี้จะทำให้หัวใจทุกดวงอินไปกับบรรยากาศความรักตามแบบเก่า ๆ พร้อมกับความสนุกสุดเหวี่ยงกับแขกคนคุ้นเคยอย่างเต็มที่แน่นอน ว่าแล้วตามไปชมแบบเต็ม ๆ กันเลยดีกว่าค่ะ
สวัสดีค่ะ วันนี้เจ้าของกระทู้ (เจ้าของกระทู้...ในที่นี้ขอหมายรวมถึงเจ้าบ่าวด้วย) จะขอรีวิวงาน Wedding After party หลังจากที่ได้จัดงานแต่งตามประเพณีกันไปเรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่เดือนมีนาคม 2558 ดังในกระทู้รีวิวงานแต่งงานตามประเพณีภูไท คิดว่าหลาย ๆ ท่านคงยังจำกันได้
สำหรับกระทู้นี้ขอลงรายละเอียดมากหน่อย เพื่อเป็นอุทาหรณ์สำหรับคู่บ่าวสาวที่คิดว่าใกล้ ๆ วันค่อยเตรียมตัวก็ได้ เพราะทุกอย่างมันไม่ง่ายอย่างที่ใจเราคิด อะไรที่เตรียมล่วงหน้านาน ๆ ได้ก็เตรียมไว้เถอะค่ะ ดีกว่ามาลุกลี้ลุกลน ไฟลนก้นแบบเจ้าของกระทู้ แต่ต้องขอออกตัวไว้ก่อนว่าเจ้าของกระทู้ต่างคนต่างงานยุ่งมากถึงมากที่สุด ทำให้ไม่มีเวลาสำหรับการเตรียมงานล่วงหน้านาน ๆ และด้วยความที่เรามีงบประมาณที่จำกัด ประหยัดได้ก็ประหยัด เลยต้องทำเองทุกอย่างค่ะ หลังจากจบงานก็เพิ่งจะมีเวลาก็วันหยุดยาวเนื่องในวันวิสาขบูชานี่แหละค่ะ (เป็นการฆ่าเวลาในการรอติดตามกระทู้ผีฟีเว่อร์)
งาน Wedding After Party ของเจ้าของกระทู้เป็นงานที่ค่อนข้างกะทัดรัด แขกประมาณ 100 คน เนื่องจากเราต้องการให้งานออกมาอบอุ่น สนุกสนาน เป็นกันเอง มองไปทางไหนก็มีแต่คนที่เราคุ้นเคย ก็เลยเชิญเฉพาะเพื่อนสนิท รวมถึงแขกผู้ใหญ่ที่เราเคารพและคุ้นเคยกันเป็นอย่างดีบางท่านเท่านั้น (เหตุผลหลัก ๆ คือสามารถรั่วได้ไม่จำกัด อิอิ)
1. สถานที่จัดงานเนื่องจากงานของเจ้าของกระทู้เป็นงานขนาดกระจุ๋มกระจิ๋ม จึงใช้เวลาในการเตรียมงานกันแค่เดือนกว่า ๆ (บางคู่เตรียมงานกันเป็นปี) เริ่มจากการหาสถานที่ ไปดูสโมสรมาหลายที่แต่ก็ไม่ตอบโจทย์ เพราะส่วนใหญ่เขาจะเน้นจำนวนคนเยอะ ๆ ตั้งแต่ 300 คนขึ้นไป แต่งานเราแค่ 100 คน ทำให้ต้องเสียค่าใช้จ่ายยิบย่อยเยอะมาก และขอบอกเลยว่าสโมสรส่วนใหญ่ต้องจองกันข้ามปีกันเลยทีเดียว เมื่อเป็นเช่นนี้เจ้าของกระทู้ก็เลยลองมองหาโรงแรมขนาดเล็กที่มีห้องฟังก์ชั่นประมาณขนาดกลาง จุได้ 100-150 คน ส่งอีเมลไปหลายที่ แต่มีโรงแรมเดียวที่ตอบกลับมา คือ Hip Hotel รัชดา (ห้วยขวาง)
เมื่อคุยรายละเอียดเบื้องต้นแล้วเจ้าของกระทู้ก็นัดเข้าไปดูสถานที่และคุยรายละเอียด นัดแรกที่ไปคุยเจ้าของกระทู้ก็ได้แจ้งความประสงค์เรื่องรูปแบบการจัดงาน การตกแต่งสถานที่ และรายละเอียดอื่น ๆ ทางเซลส์ของโรงแรมก็น่ารัก (ที่สามารถรับมือกับความต้องการที่พิสดารกว่าเจ้าบ่าวเจ้าสาวทั่ว ๆ ไป) โรงแรมเขาเตรียม Wedding Package ไว้ให้ ทั้งซุ้มดอกไม้ ป้ายบนเวที สมุดอวยพร กล่องใส่ซอง และอะไรต่อมิอะไรที่งานแต่งงานควรจะมี แต่เจ้าของกระทู้ขอไม่รับสักรายการ ขอเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด ทุกอย่างเจ้าของกระทู้จะเป็นฝ่ายเตรียมไปเอง และขอรับการสนับสนุนเรื่องการตกแต่งสถานที่จากทางโรงแรมเล็กน้อยเท่านั้น
2. การ์ดเชิญเจ้าของกระทู้ออกแบบกันเอง โดยเน้นสีสันแสบทรวงและมีกลิ่นอายของยุค 80’s ใส่ข้อมูลวัน เวลา สถานที่ทุกอย่างลงไปในการ์ด แต่ทุกคนก็ถามอยู่ดีว่าที่ไหน เมื่อไหร่ ยังไง เพราะทุกคนดูไม่ออกว่ารายละเอียดที่กล่าวมานั้นอยู่ตรงไหน 555
3. การตกแต่งสถานที่และอาหารการกินเนื่องจาก Hip Hotel มีลักษณะเฉพาะตัวเรื่องสีสันสดใส (สมชื่อ) อีกทั้งเมื่อก่อนยังเป็นโรงแรมที่ให้บริการคาราโอเกะ ซึ่งเจ้าของกระทู้และผองเพื่อนเคยไปใช้บริการมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง ดังนั้นเรื่องการตกแต่งไม่ต้องมีอะไรมาก เพราะวันที่ไปดูสถานที่พบว่าผนังหน้าห้องฟังก์ชั่น เป็นผนังที่ตกแต่งด้วยกระเบื้องสีม่วง-ชมพู ซึ่งตรงกับสีประจำวันเกิดของเจ้าของกระทู้อยู่แล้ว จึงสรุปการตกแต่งสถานที่ ดังนี้
3.1 Backdrop หน้างาน ซุ้มดอกไม้ที่โรงแรมเตรียมให้เราไม่เอา ขอให้ใช้ผนังหน้าห้องเป็น Backdrop ได้เลย โดยเจ้าของกระทู้จะเตรียมป้ายโลโก้งานมาเอง โดยขอให้ทางโรงแรมเตรียมลูกโป่งสีม่วง-ชมพู ไว้ตกแต่งสถานที่แทนซุ้มดอกไม้
3.2 บนเวที ไม่ต้องเตรียมป้ายชื่อเจ้าบ่าวเจ้าสาว เพราะจะใช้ป้ายแบบเดียวกับหน้างาน และขอให้ใช้หลอดไฟ LED ขนาดเล็กมาประดับแทน
3.3 อาหารจัดแบบบุฟเฟ่ต์ เพราะงานนี้เป็นงานที่เน้นปาร์ตี้สนุกสนาน คงไม่เหมาะกับการรับประทานแบบโต๊ะจีน
4. ชุดเจ้าบ่าว-ชุดเจ้าสาวเรื่องชุดเป็นปัญหาโลกแตก ด้วยเหตุที่ธีมงานเป็นงานย้อนยุค "Rock n Roll-Disco party" ดังนั้นชุดบ่าวสาวจึงควรต้องแซ่บ ตอนแรกเจ้าบ่าวอยากได้เป็นชุดดิสโก้ ใส่วิกหัวฟูหยิกหยอย แต่เจ้าสาวขอร้องว่าไหน ๆ จะจัดงานทั้งที ขอสวยบ้างอะไรบ้าง
4.1 ชุดเจ้าสาว
ยอมรับเลยว่าหาชุดเจ้าสาวในแบบที่ต้องการยากมาก ชุดที่ชอบจะเช่าก็แพงแสนแพง เสียดายเงิน จะซื้อชุดแต่งงานเกาหลีที่ราคาไม่แพงมากก็ต้องพรีออร์เดอร์ (ซึ่งไม่ทันแน่นอน เพราะเหลือเวลาอีกไม่กี่อาทิตย์) สุดท้ายตัดสินใจเดินไปร้านชุดเจ้าสาวที่มาเปิดใหม่ใกล้ ๆ บ้าน FB : Narongrit Couture อยู่หน้าปากซอยอินทามระ 30 แวบแรกก็เจอชุดหนึ่งถูกใจมาก แต่วันนั้นเจ้าของร้านไม่อยู่เลยขอนัดเข้าไปดูใหม่ และคุยรายละเอียดคร่าว ๆ ทางโทรศัพท์ ว่าธีมงานแบบนี้ ชุดแบบนี้ (ที่เล็งไว้เป็นชุดเจ้าสาวลูกไม้กระโปรงสั้นประดับด้วยขนนก) โอเคหรือเปล่า และถ้าขอให้ทำหางยาว ๆ เพิ่มให้ได้ไหม ? น้องเดียร์บอกว่าไม่มีปัญหา จึงตกลงนัดหมายเพื่อเข้าไปดูชุดอีกรอบ
พอถึงวันนัดปรากฏว่าน้องเดียร์จัดเตรียมหางยาว ๆ ตามที่ต้องการไว้ให้เรียบร้อย ทีนี้มาถึงขั้นตอนการฟิตติ้ง น้องเดียร์กระซิบกระซาบเบา ๆ ด้วยความเขินอาย “พี่ ๆ เดียร์ว่าคงต้องระเบิดชุด” ขุ่นพระ !! ถึงขั้นต้อง “ระเบิดชุด !” ...คือคนที่อายต้องเป็นพี่หรือเปล่าคะ ไม่ใช่น้องเดียร์ ! ส่วนตัวเจ้าบ่าวนั้นได้แต่ยืนหัวเราะ (เพราะอะไรก็มิอาจทราบได้) เมื่อวัดขนาดเพื่อกะระยะในการดำเนินการระเบิดชุดเรียบร้อยแล้ว น้องเดียร์ก็นัดไปรับชุดล่วงหน้าประมาณ 4-5 วัน ก่อนวันงาน แต่เนื่องจากไม่มีที่แขวน (เพราะหางค่อนข้างยาว เลยขอฝากไว้ที่ร้านก่อน วันงานค่อยแวะไปรับก่อนไปโรงแรม)
...สรุปว่าชุดเจ้าสาวเรียบร้อยก่อนวันงานเพียงสองสัปดาห์ !!
4.2 ชุดเจ้าบ่าว
คิดหนักยิ่งกว่า เจ้าบ่าวก็เปรี้ยวเกิ๊นนนนนน อยากจะสีแซ่บสีสด เลยขอร้องว่าเอาแค่พอประมาณเถอะค่ะ เลยตกลงกันว่าเจ้าบ่าวแต่ง "ชุดเอลวิส" ก็แล้วกัน เมื่อได้ความคิดดังนี้ ก็เริ่มมองหาร้านเช่าชุดจากอินเทอร์เน็ต และตระเวนดูหลาย ๆ ร้านแต่ก็ไม่ถูกใจ ไม่รู้เป็นเพราะชุดไม่สวยหรือเจ้าของกระทู้เยอะทั้งคู่ สุดท้ายไปเจอร้านหนึ่งอยู่แถวถนนรามคำแหง เลยไปดูชุดที่ร้านมีชุดเอลวิสสีขาวอยู่พอดี ลองใส่แล้วพอดีเป๊ะ เป็นอันว่าตกลง นอกจากนี้ยังขอเช่ารองเท้าบูทยาวถึงหัวเข่าสีขาวสำหรับใส่กับชุดเจ้าสาวอีกด้วย ลองไซส์แล้วคิดว่าเล็กไป 1 เบอร์ เจ้าของร้านเลยบอกว่าวันมารับชุดจะเตรียมคู่ใหญ่กว่าไว้ให้ก็แล้วกัน .. เจ้าของกระทู้ก็โอเค ตกลงตามนั้น
.....สรุปว่าชุดเจ้าบ่าวเรียบร้อยก่อนวันงานแค่อาทิตย์เดียว !! (จะใจเย็นไปไหน ?!)
5. ทีมงานหรือที่สมัยนี้เขาเรียกกันว่าออแกไนเซอร์เจ้าของกระทู้มีงบประมาณจำนวนจำกัด ไม่อยากสิ้นเปลืองกับค่าใช้จ่ายส่วนนี้ เลยคิดกันว่าจะขอให้น้อง ๆ ที่สนิทมาช่วยงาน ซึ่งน้อง ๆ ทุกคนเต็มใจที่ช่วยงานอย่างเต็มที่ ค่าตัวก็ไม่ได้ ทุกคนมาช่วยด้วยใจจริง ๆ โดยจะขอเรียกทีมนี้ว่า "มาดีทีม" (MADEE TEAM)
ก่อนถึงวันงานสองสัปดาห์ น้อง ๆ มาดีทีมโทรมาขอนัดหารือเกี่ยวกับการจัดงาน (จริง ๆ น้อง ๆ ไปเที่ยวทะเลด้วยกัน และถือโอกาสที่ได้อยู่ด้วยกันคุยรายละเอียดเกี่ยวกับการจัดงานนี้ไปด้วย) ไอ้เรารึก็ยุ่งมาก ไหนจะงานราษฎร์งานหลวง ยังไม่ได้เตรียมอะไรเลยสักอย่าง ของชำร่วยก็ยังไม่ได้แพ็ก Main Script ก็ยังไม่ได้เขียน แล้วจะแบ่งงานให้น้อง ๆ ได้ยังไง เลยบอกน้อง ๆ ไปว่าพี่ขอเวลาอีกสามสี่วันได้ไหม น้องคนหนึ่งในทีมตะโกนเสียงดังลอดโทรศัพท์ (ทางโน้นเขาเปิดลำโพง) มาว่า .... อีกแค่ 2 อาทิตย์นะพี่ ไม่มีเวลาแล้ว !!!”
เมื่อเป็นเช่นนี้เจ้าของกระทู้จึงดึงสติกลับมาได้ ตายละ !! อีกแค่สองอาทิตย์เองเหรอ จะทันไหมเนี่ย ?! (สติของเจ้าของกระทู้ทั้งสองกว่าจะมา...ช้าไปนะ !!) ตอนนั้นเจ้าของกระทู้ขับรถกันอยู่ เพิ่งกลับจากบ้านญาติ เลยตัดสินใจไปเจอกับทีมมาดี (ซึ่งเพิ่งเดินทางกลับจากการไปเที่ยวทะเล) ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง คุยรายละเอียดไป แจกจ่ายงานกันไป รับประทานอาหารไป สบายใจดี ^^
มาดีทีม : ทีมงานคุณภาพ
6. ของชำร่วยเจ้าของกระทู้โชคดีที่มีญาติคอยสนับสนุน เมื่อครั้งจัดงานที่ต่างจังหวัด อาและอาเขยก็จัดหาของชำร่วยมาให้ สำหรับงานเลี้ยงที่ กทม. อาและอาเขยก็จัดเตรียมไว้ให้เช่นเดียวกัน แต่ครั้งนี้ตุ๊กตามีจำนวนไม่เพียงพอ เจ้าของกระทู้เลยต้องหาอย่างอื่นมาเพิ่ม และด้วยเวลาที่จำกัดจึงลงเอยด้วยการสั่งซื้อสายวัดรูปหัวใจทางอินเทอร์เน็ต
เมื่อได้ของครบตามจำนวนก็ลงมือแพ็กของชำร่วย ซึ่งจะมีทั้งตุ๊กตาและสายวัดรูปหัวใจปะปนกันไป โดยใช้แพ็กเกจแบบเดียวกับงานที่ต่างจังหวัด คือใช้ถุงกระดาษสีน้ำตาลขนาดเล็ก เปลี่ยนแค่ป้ายแท็กเท่านั้น คิดเองทำเองแบบรวดเร็ว ด้วย Concept “ประหยัด คุ้ม คุณภาพดี ทำทุกอย่างด้วยใจ” ค่ะ
7. วงดนตรีและเครื่องเสียงงานนี้เป็นงานปาร์ตี้ ถ้ามีดนตรีสดน่าจะสนุกสนานและมันส์กว่าคาราโอเกะ น้องคนหนึ่งในทีมมีประสบการณ์ในการจัดอีเว้นท์และรู้จักวงดนตรีอยู่พอสมควร จึงได้แนะนำวงดนตรีวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง ชื่อ "Rocky Doll" ซึ่งน้อง ๆ คิดค่าตัวไม่แพง (และบอกเลยว่าผลงานดีเยี่ยมไม่ผิดหวังเลย) โดยน้องมาดีทีมที่ช่วยติดต่อ ได้แจ้งวงดนตรีว่าจะเปิดตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวด้วยเพลง "เรามีเรา" ของ แหวน ฐิติมา ซึ่งเป็นเพลงที่เข้ากับธีมยุค 80’s
ส่วนเครื่องเสียงตอนแรกเจ้าของกระทู้และมาดีทีม มโนกันไปเองว่าเครื่องเสียงของโรงแรมน่าจะพอรองรับได้ แต่น้อง ๆ วงดนตรีเขาไม่นิ่งนอนใจ เลยขอประสานงานกับทางโรงแรมเผื่อเหลือเผื่อขาด ปรากฏว่าเครื่องเสียงของโรงแรมไม่รองรับ (เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นก่อนวันงานแค่สองวัน)
ตายละ !! ทำไงดีล่ะทีนี้ น้องในทีมมาดีก็ช่วยติดต่อร้านเช่าเครื่องดนตรี (ที่วง Rocky Doll ต้องเช่ากลองอยู่แล้ว) บอกทางร้านเช่าเครื่องดนตรีว่าเจ้าภาพเจอปัญหา และให้เจ้าบ่าวโทรไปคุยรายละเอียด ซึ่งเจ้าของ บริษัท วีซีซั่น ซาวด์ แอนด์ ไลท์ติ้ง จำกัด (พี่จุ๊บ) ใจดีเว่อร์ แกบอกว่าเห็นใจเจ้าภาพที่เจอปัญหาหน้างานกระชั้นชิด เลยตัดสินใจลดราคาเช่าเครื่องเสียงให้ ชนิดที่เรียกว่าแทบไม่ได้อะไรจากงานนี้เลย ซึ้งในน้ำใจพี่จุ๊บมาก ๆ และขอขอบพระคุณพี่จุ๊บมา ณ โอกาสนี้
8. ภาพถ่าย Pre-Weddingคู่เราไม่มีการถ่าย Pre-Wedding อย่างเป็นทางการ แต่เวลาไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ เราก็จะถ่ายรูปคู่เก็บไว้ ด้วยเหตุที่ว่าถ้าถ่าย Pre-Wedding ใส่กรอบรูปสวย ๆ เสร็จงานแล้วไม่รู้จะเอาไปเก็บไว้ที่ไหน เพราะเราอยู่คอนโดพื้นที่มีจำกัด และยอมรับว่าเราเสียดายเงิน เพราะถ่าย Pre-Wedding ถ้าดี ๆ หน่อยก็หลายหมื่น (เหตุผลข้อหลังค่อนข้างมีน้ำหนักกว่า อิอิ)
เมื่อไม่มีรูปถ่ายใหญ่ ๆ หน้างาน เจ้าของกระทู้จึงต้องเตรียม Gimmick เล็กน้อย ด้วยการนำรูปคู่ที่ถ่ายเก็บไว้จากการไปเที่ยวสถานที่ต่าง ๆ รวมถึงรูปถ่ายจากงานแต่งมาทำเป็นการ์ดเล็ก ๆ ไว้สำหรับให้แขกที่มาร่วมงานเขียนอวยพรแทนที่จะเขียนลงในสมุดอวยพร เขียนเสร็จแล้วก็ให้ไปหนีบไว้ที่มุมถ่ายรูปที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้ (ไม้หนีบก็เตรียมไปเองนะจ๊ะ)
9. ทีมช่างภาพทีมช่างภาพเป็นเรื่องเดียวที่เตรียมพร้อมล่วงหน้าได้นานกว่าเรื่องอื่น ๆ เพราะได้ติดต่อช่างภาพจาก FB : Tam Art & Photography ซึ่งเพื่อนสนิทเคยใช้บริการเมื่อปีที่แล้ว (ทีมนี้ก็ไม่ผิดหวังเช่นเดียวกันค่ะ)
10. ทีมช่างแต่หน้าและทำผมโชคดีที่มีเพื่อนเป็นช่างแต่งหน้าและบังเอิญวันงานนางคิวว่างพอดี เลยมีโอกาสได้ใช้บริการของนางและทีมงาน (ผลงานเป็นที่น่าพึงพอใจที่สุดค่ะ) หากใครสนใจ inbox ไปหานางได้ที่ FB : Alexie Tiffany Janhom
11. ลำดับเหตุการณ์ก่อนวันงานและเมื่อถึงวันงานที่ต้องใช้คำว่า “ลำดับเหตุการณ์” (อย่างกับรายงานการสอบข้อเท็จจริง) ก็ด้วยเหตุที่ว่าเจ้าของกระทู้ต้องลงมือทำเองทุกอย่าง แม้จะมีน้อง ๆ ทีมมาดีมาช่วยแบ่งเบา แต่เราก็ไม่นิ่งนอนใจ และขอบอกว่ากว่าที่งานจะเริ่มได้มีเหตุการณ์วัดใจให้ลุ้นระทึกอยู่ทุกช่วงเวลา 555
1 วัน ก่อนวันงาน เนื่องจากงานปาร์ตี้จะจัดวันเสาร์ เจ้าของกระทู้จึงพร้อมใจกันลางานวันศุกร์เพื่อเตรียมงาน (ที่ยังไม่เรียบร้อยสักอย่าง) 1 วัน เริ่มจากการทำ Presentation (ใครเลยจะคาดคิดว่าเราจะทำ Presentation ก่อนวันงานแค่ 1 วัน !) และด้วยความที่ไม่มีเวลาแล้ว เจ้าบ่าวจึงใช้วิธีการอย่างง่าย คือการดาวน์โหลด Template จากเว็บต่าง ๆ รวมถึงขอ Template จากเพื่อนมาทำ แต่ก็ไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะไม่เคยทำมาก่อน ใช้เวลาค่อนวัน เพิ่งเสร็จ Part แรก คือ Part ที่แนะนำตัวเจ้าสาว ช่วงบ่ายนั้นเพื่อนเจ้าบ่าวซึ่งเป็นเจ้าของสตูดิโอมิกซ์เสียง Lucky Home Studio โทรมาด้วยความเป็นห่วงว่าจะทำกันทันไหม พอรู้ว่ายังไม่เสร็จแกบอกให้เราไปหาที่สตูดิโอ เพื่อดูว่าจะช่วยอะไรได้บ้าง เราเลยตัดสินใจไปให้กำลังเสริมช่วย
ระหว่างทางเราก็แวะไปรับชุดเจ้าบ่าวแถวรามคำแหงกันก่อน ชุดเจ้าบ่าวเรียบร้อยไม่มีปัญหา แต่รองเท้าบูทสีขาวที่ร้านเตรียมให้ (ไซส์ใหญ่กว่าคู่ที่ลองแล้ว) เกิดปัญหาคือรูดซิบไม่ขึ้น (ติดน่องอีกกกกกก) ก็ได้แต่ทำใจ หาไม่ทันแล้วมีอะไรก็ใส่ ๆ ไปก็แล้วกัน
เมื่อไปถึง Lucky Home Studio ซึ่งอยู่ในหมู่บ้านบุรีรมย์-ซาฟารีเวิลด์ เราก็พบว่าทุกอย่างพร้อมมาก คือมืออาชีพเลย อุปกรณ์และเครื่องมือต่าง ๆ ทุกอย่างอลังการ (ทำไมเจ้าบ่าวคิดไม่ได้ตั้งแต่แรกนะ !!) มีการพูดคุย Concept กันเล็กน้อย (เพราะไม่มีเวลาแล้ว) ทำไปคุยไปเม้าท์มอยหอยโข่งกันไป เพราะทั้งคู่ไม่ได้เจอกันมาสิบกว่าปี เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยที่เจ้าบ่าวเรียนช่างเทคนิคที่ภูเก็ต จากนั้นก็แยกย้ายไม่ได้ติดต่อกันอีกเพราะเจ้าบ่าวทำโทรศัพท์มือถือหาย (สมัยก่อนไม่มีบริการซิมใหม่เบอร์เดิมนะจ๊ะ) แต่มิตรภาพยังไงก็คงอยู่..นี่แหละที่เขาเรียกว่า “มิตรแท้ !” (วันงานมีโอกาสได้กล่าวขอบคุณพี่เขาออกสื่อ น้ำตาก็ไหลด้วยความซึ้งใจ ขนาดตอนนี้เล่าไปน้ำตาก็จะไหล คือซึ้งในน้ำใจพี่เขาจริง ๆ)
เชื่อหรือไม่ ?! ใช้เวลาทำ Presentation ตั้งแต่ 4 โมงเย็นและเสร็จเรียบร้อยตอนตี 3 เพิ่งรู้เลยว่าการทำ Presentation นั้นไม่ง่ายเลย กว่าจะทำรูปเล่าเรื่องราว (ถึงจะมี Template ก็เถอะ) กว่าจะ Mix เสียง ซึ่งขั้นตอนสลับซับซ้อนเกินกว่าสมองน้อย ๆ ของเจ้าสาวจะรับมือไหว (ไม่ใช้เจ้าของกระทู้ เพราะเจ้าของกระทู้หมายรวมถึงเจ้าบ่าวด้วย...ขานั้นเขาไม่ค่อยมีปัญหาเกี่ยวกับ IT)
Presentation ของเรานั้นเรียบง่าย (เพราะไม่มีเวลาแล้ว) ใช้รูปเล่าความเป็นตัวตนของเจ้าบ่าวเจ้าสาว แทรกด้วย VTR ที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวพูดถึงกัน (แน่นอนว่าอัด VTR กันตอนนั้น ตอนเที่ยงคืน สคริปต์ไม่มี เทคเดียว ไม่มีซ่อม และที่สำคัญ...เจ้าสาวหน้าสด !! #ร้องไห้หนักมาก)
จริง ๆ แล้วอยากอวด Presentation มาก แต่อัพลงยูทูปแล้วติดลิขสิทธิ์เพลงที่ใช้ ทำให้โดนดูดเสียงก็เลยตัดใจไม่อัพลงดีกว่า เพลงที่ใช้
Intro ดึงความสนใจคนดูด้วยหมอลำเบา ๆ
ตามด้วย รบกวนมารักกัน ของทาทา (ประกอบ Part เจ้าสาว)
จากนั้น Sweet child O’ mine ของ Gun N’Roses (ประกอบ Part เจ้าบ่าว)
และปิดท้ายด้วย Part คู่ ด้วยเพลง ยินยอม ของพี่ป้อม-พี่โต๊ะ
... ใช้เพลงค่อนข้างเปลือง อิอิ
ในระหว่างที่ทำ Presentation กันดึกดื่นนั้น มีเพื่อนของเจ้าบ่าวที่เรียนด้วยกันที่ภูเก็ตอีกหนึ่งคนตามมานั่งให้กำลังใจที่สตูดิโอ (จนถูกที่บ้านโทรตามตอนเวลาเที่ยงคืน) และในระหว่างนั้นน้องสาวในทีมมาดีก็คอยโทรมาสอบถามรายละเอียดของ Main Script เพื่อปรับแก้ให้สมบูรณ์อยู่เป็นระยะ ๆ (น้องบอกว่าทำเสร็จตอนเที่ยงคืน !)
สรุปว่า Presentation เรียบร้อยก่อนงานเริ่มแค่ไม่กี่ชั่วโมง !! กลับถึงบ้านและได้นอนตอนตี 4 และต้องตื่น 8 โมงเช้า เพื่อเตรียมข้าวของไปที่โรงแรม
วันงาน (เทศกาลผ่านมา ..อันนี้ไม่ใช่ละ !) 08.00 น. เจ้าของกระทู้ตื่นมาอาบน้ำอาบท่า และจัดเตรียมสิ่งของและอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ต้องใช้
10.00 น. โดยประมาณ น้อง ๆ มาดีทีมที่จะเป็นเสาหลักของงานก็เดินทางมาถึงคอนโด เพื่อซักซ้อมทำความเข้าใจเรื่องสคริปต์และลำดับพิธีการต่าง ๆ รวมถึงช่วยสำรวจว่าขาดเหลืออะไรจะได้ช่วยเตรียมให้พร้อม ระหว่างนี้เจ้าบ่าวก็ออกไปพริ้นท์ป้ายโลโก้ของงานที่ร้านหน้าปากซอย โดยร้านได้นัดให้ไปรับงานเวลาบ่าย 3 โมง ! (ขอบอกว่านี่คือวันงานนะคะ !!)
เมื่อเจ้าบ่าวกลับมาน้อง ๆ มาดีทีมก็ให้ซ้อม Blocking และแบ่งท่อนร้อง ที่ผ่านมาเราก็ได้แต่คิดว่าเราจะเปิดตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวด้วยเพลงเรามีเรา แต่เราไม่เคยซ้อมเลย และที่สำคัญต้องร้องกับดนตรีสด ... ยอมรับเลยว่า ณ ขณะนั้นยังจำเนื้อเพลงไม่ได้เลยค่ะ
13.00 น. โดยประมาณ เราเริ่มเคลื่อนขบวนไปที่โรงแรม เมื่อไปถึงพบว่ามีบรรดาเพื่อนเจ้าสาวที่เตรียมตัวมาช่วยงานมารออยู่แล้ว พร้อมน้องช่างแต่งหน้า ซึ่งจริง ๆ ก็คือแขกของงานในวันนั้น แต่นางมีจิตอาสา ยินดีให้บริการแต่งหน้าทำผมให้กับบรรดาสาวงามที่จะมาทำหน้าที่เพื่อนเจ้าสาว โดยเจ้าของกระทู้อนุญาตให้ใช้ห้องพักของบ่าวสาวที่ทางโรงแรมเตรียมไว้ให้เป็นแหล่งมั่วสุม เอ้ย..เป็นห้องแต่งตัว ดังนั้นคิวแรกที่นางต้องเนรมิตความงามคือ 13.00 น.
เมื่อเราไปถึงโรงแรมอะไรต่อมิอะไรก็ยังไม่เรียบร้อย เลยให้เพื่อนเจ้าสาวแต่งหน้าทำผมกันไปก่อน ส่วนตัวเจ้าสาวนั้นนัดทีมแต่งหน้าทำผมไว้ตอนบ่ายสาม ระหว่างรอเลยลงไปดูความเรียบร้อยของสถานที่จัดงาน พบว่าพนักงานกำลังจัดเตรียมสถานที่อยู่ เครื่องเสียงมาแล้ว แต่น้อง ๆ วงดนตรียังไม่มา และหนึ่งในสารพัดความโกลาหลของวันนั้นคือ ฝนตก ! ค่ะ
14.00 น. โดยประมาณ เจ้าของกระทู้และมาดีทีมก็จะลองเปิด Presentation ขุ่นพระช่วย ! Projector Port ของ Notebook เราเป็น HDMI ใช้ไม่ได้กับโรงแรมซึ่งเป็น VGA แล้วเจ้าของกระทู้ดันลืมไว้ที่ทำงาน จะออกไปซื้อน้อง ๆ มาดีทีมก็ไม่ให้ออกไป ความนอยด์เริ่มก่อตัวขึ้นเบา ๆ แต่ก็คิดว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ทำอะไรไม่ได้แล้ว นึกขึ้นมาได้เลยวานให้น้องที่ทำงานเข้าไปเอาตัว adapter ให้ น้องก็น่ารัก ยินดีฝ่าดงฝนและการจราจรที่หยุดนิ่งเข้าไปที่ออฟฟิศ เฮ้อออออออ..โล่งใจไปเปราะหนึ่ง
15.00 น. ทีมแต่งหน้าทำผมไลน์มาบอกว่ามีเหตุขัดข้อง อาจจะมาถึงช้าหน่อย เอาล่ะสิงานนี้จะทันไหมนะ แต่นางยืนยันว่าทันแน่ เราก็เบาใจ ระหว่างนั้นเลยถือโอกาสดูความเรียบร้อยอื่น ๆ และซ้อม Blocking ไปก่อน (นักดนตรียังไม่มาเลยไม่ได้ซ้อมร้องเพลงกับวงดนตรี) นอกจากนี้ยังซ้อมเต้นเปิดฟลอร์เล็กน้อย ก่อนที่น้อง ๆ ทีมมาดีจะไล่ให้ขึ้นไปแต่งหน้าทำผม ตอนที่เหลือเวลาไม่กี่นาทีก่อนจะ 16.00 น. ซึ่งขณะนั้นป้ายโลโก้ยังไม่ได้ไปเอา (โชคดีที่อยู่ไม่ไกล) และ adapter ก็ยังเดินทางมาไม่ถึง
16.00 น. โดยประมาณ เจ้าสาวขึ้นไปห้องแต่งตัวพบว่าบรรดาสาวงามแต่งหน้าทำผมกันเรียบร้อยเกือบทุกคนแล้ว น้อง ๆ บางส่วนที่พร้อมแล้วก็ทยอยกันลงไปหน้างาน ที่อำกันจนถึงตอนนี้คือเมื่อช่างภาพมาถึง และเจอน้องที่ลงไปก่อน ช่างภาพก็ทักเลย ขอโทษครับ...ใช่เจ้าสาวหรือเปล่าครับ ? 55555
คือว่า...แต่ละนางจัดเต็มมาก อันนี้ต้องขอชื่นชมฝีมือแม่นางบาส FB : Nuad Make-Up นะคะ
ระหว่างที่แต่งหน้าทำผมอยู่นั้น ไลน์ดังเป็นระยะ ๆ “ป้ายเรียบร้อยแล้ว” “พี่ ๆ adapter ยังไม่มาเอาไงดี” ฯลฯ ขลุกขลักทุกสิ่ง เจ้าสาวก็ได้แต่ทำใจ เพราะมันเกินกว่าที่เราจะแก้ไขอะไรได้แล้ว ในใจก็ได้แต่คิดว่า ช่างมันเถอะ ... เราทำอะไรไม่ได้แล้ว
วิธีการทำใจคืออย่างอื่นช่างมัน ท่องเนื้อเพลง “เรามีเรา” ให้ขึ้นใจเป็นพอ เพราะ ณ นาทีนั้นดิฉันยังจำเนื้อไม่ได้ค่ะ ต้องร้องกับดนตรีสดด้วย ซ้อมก็ไม่ได้ซ้อม ต้องจำเนื้อให้ได้มากที่สุดเพื่อไม่ให้ขายหน้า 555
17.30 น. เจ้าบ่าวขึ้นมาแต่งตัวบ้าง พลางมากระซิบว่า “วงดนตรีมากันแล้ว ร้องรอบเดียวจบนะ ไม่ต้องซ้ำ แต่ท่อนสุดท้ายร้องซ้ำสามรอบ และพี่บอกให้เขาลดคีย์นิดหน่อย คำถามในหัวของเราคืออะไรคือลดคีย์นิดหน่อย คือต้องร้องเสียงต่ำลงหรือเปล่า? หรือยังไง ? .. แล้วที่ว่าท่อนจบร้องซ้ำสามรอบนี่มันยังไง ตอนนั้นก็ได้แต่คิดในใจว่า ... เอาค่ะ (วะ) นาทีนี้ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว (ส่วนน้อง ๆ มาดีทีมก็ถกเถียงกันว่าอย่าซีเรียสเลย ดูเจ้าบ่าวเจ้าสาวสิชิลกันเหลือเกิน !! อันนี้น้อง ๆ มาเล่าให้ฟังทีหลัง 555)
ทางฝั่งหน้างานเองก็แก้ปัญหากันเฉพาะหน้า แม้ว่า adapter จะเดินทางมาถึงแล้ว แต่ก็ยังใช้ไม่ได้ โชคยังดีที่พี่จุ๊บเจ้าของร้านเครื่องเสียง (มาเต็มชุด เว่อร์วังอลังการมาก และให้เกียรติมาควบคุมงานด้วยตัวเอง) ให้ความอนุเคราะห์อนุญาตให้ใช้ Notebook ที่ใช้สำหรับควบคุมเครื่องเสียง (เดิมก็ลดค่าเช่าเครื่องเสียงจนพี่เขาแทบไม่ได้อะไรแล้ว ยังจะขอใช้ทรัพย์สินของเขาอีก !) ซึ่งสามารถต่อเข้ากับ Projector ของโรงแรมได้ เป็นอันว่าหมดปัญหาเรื่องภาพและเสียง โอ๊ยยยยย...ช่างบีบหัวใจเหลือเกินเจ้าค่ะ !
18.00 น. มีน้อง ๆ ทีมงานไลน์มาบอกว่าแขกผู้ใหญ่มากันแล้วทั้ง 2 ท่าน !! คือตอนที่หน้างานขลุกขลักและต้องคอยแก้ปัญหา เราก็ลืมนึกถึงเรื่องนี้ไป แทนที่จะแจ้งข่าวให้แขกผู้ใหญ่ทั้งสองท่านทราบ และบอกท่านว่าไม่ต้องรีบแต่เราก็พลาด ยังดีที่ทั้ง 2 ท่านเป็นผู้ใหญ่ใจดี ไม่ถือสา แต่ถ้าหากถือสาก็ได้แต่หวังว่าเมื่อทั้ง 2 ท่าน ได้อ่านรีวิวนี้ท่านคงนึกภาพออกว่าหน้างานมีความโกลาหลเกิดขึ้นเพียงใด 555
... กว่าเจ้าบ่าวเจ้าสาวจะลงมาหน้างานได้ ก็เวลา 18.30 น. โดยประมาณค่ะ
หน้าตาเจ้าบ่าวเจ้าสาวช่างเบิกบานดูไม่สะทกสะท้านกับความวุ่นวายที่เกิดขึ้นเลย
ต้องบอกเจ้าบ่าวเจ้าสาวไว้เลยค่ะว่า ต้องท่องประโยคที่ว่า "The Show Must Go On" ให้ขึ้นใจ ยิ้มเข้าไว้แล้วทุกอย่างจะคลี่คลายไปเองค่ะ
ลงมาแล้วก็ถ่ายรูปกันตามระเบียบ
เมื่อทีมงานเห็นว่าพร้อมแล้วก็เดินมาบอกให้เตรียมเปิดตัว บ่าวสาวเดินไปรอข้าง ๆ เวที (เดินฝ่าแขกเข้าไปเลยค่ะ เพราะทางขึ้นเวทีอยู่อีกฝั่ง 555 ระหว่างเดินไปรอข้างเวที เราก็เก้อด้วยการโบกไม้โบกมือทักทายแขกเหรื่อ แขกเองก็คงงงเหมือนกัน...จะมาไม้ไหนอีกเนี่ย ?
ณ ตอนนี้ยังอดคิดไม่ได้ว่าเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกินความคาดหมายหลาย ๆ สิ่งนั้นเป็นเพราะเริ่มต้น Presentation ด้วยประโยคที่ว่า “An unexpected journey Love story” หรือเปล่านะ 555
เมื่อทุกอย่างพร้อม Presentation ก็เริ่ม เมื่อจบ intro เพลงเรามีเราก็ขึ้น แล้วเราก็เซอร์ไพรส์แขกด้วยการที่เจ้าสาวเดินร้องเพลงขึ้นมาบนเวที “แต่ก่อนแต่ไรไม่เคยอุ่นใจ โดดเดี่ยวเดียวดายข้างกายไม่มีใครสักคน .....”
แล้วตามด้วยเจ้าบ่าวเดินร้องท่อน “แต่มาวันนี้คลุกคลีกับเธอ อยู่เคียงกับเธอแล้วทำให้ใจมีพลัง...”
"เราสองเคยผ่านชีวิตโดดเดี่ยว สองเราเคยเหนื่อยและท้อเต็มที หนทางจะอยู่แสนไกลจากวันนี้ เพียงเรามีเรา หากจะเดินไปทางใด ไม่หวั่น"
"จับมือกันเดินด้วยใจอดทน หากใครสักคนล้มลงฉุดมือกันขึ้นไป จะฝ่าจะฟันทุกอันตราย กอดคอกันไปไม่กลัวภัยพาล"
"จับมือกันไปไม่กลัวภัยพาล กอดคอกันไปไม่กลัวภัยพาล"
ณ นาทีนั้นไม่รู้ว่าด้วยบุญกุศลผลบุญประการใดก็มิอาจคาดเดา (เข้าคอนเซ็ปต์ an unexpected journey) ที่ทำให้เราสามารถร้องเพลงไปจนจบตามที่เจ้าบ่าวตกลงกันไว้กับวงดนตรี อิอิ เมื่อสิ้นเสียงเพลงทุกคนต่างโห่ร้อง (ไม่รู้ว่าดีใจที่จบเสียทีหรือยังไง ? 555)
จากนั้นก็สัมภาษณ์บ่าวสาว เสร็จแล้วก็เชิญประธานขึ้นมากล่าวอวยพรตามธรรมเนียม
เมื่อเสร็จสิ้นพิธีการ พิธีกรก็ขอให้บ่าวสาวกล่าวขอบคุณ ซึ่งตอนนั้นคิดไว้ในหัวตลอดว่าต้องขอบคุณใครบ้าง (ซึ่งเยอะมาก) แต่พูดไปได้หน่อยเดียวก็น้ำตาไหล ด้วยความซาบซึ้งในน้ำใจไมตรีที่หลั่งไหลเข้ามาให้ความช่วยเหลือไม่ขาดสายจนนาทีสุดท้าย เมื่อเป็นดังนั้นเลยต้องยกไมค์ให้เจ้าบ่าวกล่าวขอบคุณ
ทันทีที่เจ้าบ่าวกล่าวขอบคุณเสร็จ พิธีกรก็ถามว่ามีเซอร์ไพรส์อะไรหรือเปล่า เจ้าบ่าวบอกว่ามีเพลงพิเศษจะมอบให้เจ้าสาว คือเพลง Wonderful Tonight โดยเจ้าบ่าวทั้งเล่นกีตาร์และร้องเพลงเอง
ต้องขอสารภาพว่าทุกอย่างทุกคิวเราได้เตรียมการไว้หมดแล้ว เพราะทุกช่วงต้องมีคิวงานคอยกำกับ และแม้ว่าทุกอย่างจะเป็นการเตรียมไว้ล่วงหน้า แต่เมื่อถึงเวลาเราก็ซึ้งอยู่ดี อินเนอร์มาเต็ม บ่อน้ำตาแตกอีกตามเคย ก็แบบว่า #มันเป็นฟีลลิ่ง
ในที่สุดก็จบเพลงจนได้ คนทำดีต้องมีรางวัลค่ะ #ตบรางวัลให้อย่างงาม
เมื่อครบทุกโต๊ะแล้วทีมงานก็มาให้คิวถึงเวลาเปิดฟลอร์เต้นรำ (เจ้าสาวต้องถอดหางออกก่อนนะคะ) เมื่อบ่าวสาวพร้อม เพลง Footloose ขึ้น บ่าวสาวเต้นออกมากลางฟลอร์ เซอร์ไพรส์แขกอีกรอบ ถ้าใครนึกเพลงนี้ไม่ออก กรุณาดูคลิปนี้ประกอบค่ะ
เต้นไปเต้นมาสักพักก็ออกมาเต้นกันอย่างพร้อมเพรียงกัน ...
น้อง ๆ Rocky Doll เล่นกันได้มันส์สะใจ เครื่องเสียงกระหึ่มเร้าใจสุด ๆ จากนั้นก็เต้นกัน Non Stop ยันงานเลิกตอน 4 ทุ่ม ถ้ามีนักข่าวตามมาอารยาคงไม่ได้เกิดค่ะ เพราะเต้นไปสักพักชักไม่ไหว ถอดรองเท้าเต้นซะเลยดีกว่า 555
ท้ายที่สุดต้องขอขอบคุณทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับงานนี้ ที่มีส่วนทำให้งานออกมาดี บรรลุตามวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้ นั่นก็คือทุกคนที่มางานได้สนุกสนานร่วมกัน วันนั้นภาพที่ออกมาคือทุกคนเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ดูทีไรก็สุขใจทุกที (รูปเยอะมาก ๆ คงลงให้ดูไม่หวาดไม่ไหว)
ยิ่งไปกว่านั้นงานนี้คงไม่สามารถสำเร็จลงได้อย่างสวยงามหากไม่มีทุกท่านที่ได้กล่าวถึงไปแล้วในแต่ละช่วงเวลา อยากจะบอกว่าเจ้าของกระทู้รู้สึกซึ้งในน้ำใจของทุกคนจริง ๆ (ซึ้งหลายรอบมาก) และหวังว่ากระทู้นี้จะพาทุกท่านได้เพลิดเพลินไปกับบรรยากาศของงาน และอาจเป็นประโยชน์สำหรับคนที่กำลังเตรียมจัดงานให้ออกมาเก๋ไก๋ไม่เหมือนใคร และใช้งบประมาณที่มีอยู่อย่างจำกัดให้คุ้มค่านะคะ
ป.ล. ถ้าใครอยู่ในเหตุการณ์วันนั้น กรุณาแสดงตนและเล่าความรู้สึกที่ได้พบพานด้วยนะคะ
ด้วยรักจากใจ #NJFOREVER
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณ DancingMachine สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม
