ถ้าการเอาชนะกัน มันไม่ได้ลงเอยด้วย "ความสบายใจกันทั้งสองฝ่าย" ก็อย่าอยากเอาชนะกันเลย อย่าคิดว่า "เธอทำได้ ฉันก็ทำได้" เพื่อประชดกันให้อีกฝ่ายรู้สึกเจ็บปวด เพราะมันคงไม่มีค่าอะไร หากการประชดประชันกันไม่ได้ทำให้ความรักประสานรอยร้าวได้เร็วขึ้น
คนที่ "ยอมแพ้ก่อน" ต่างหากคือผู้ชนะที่แท้จริง ยอมแพ้เพราะแคร์ความรัก ไม่ใช่ยอมแพ้เพราะเป็นคนขี้แพ้
คู่ไหนที่บ้าศักดิ์ศรีมักทำตัวเป็น "คู่รบ" มากกว่า "คู่รัก" วัน ๆ ไม่เป็นอันทำอะไร รบกันอยู่นั่นแหละ ถ้าแฟนสร้างปัญหาให้ต้องเสียใจ แทนที่จะปรับความเข้าใจกัน กลับสวมชุดออกรบพร้อมเอาคืนให้สาสม เมื่อเราไม่สามารถประคับประคองความสัมพันธ์ให้สงบสุขได้ วันหนึ่งสงครามนั่นแหละจะเป็นตัวทำลายล้างทุกอย่างจนพังพินาศไม่เหลือชิ้นดี
"ความรู้สึก" เป็นเรื่อง "สำคัญ" แค่ความรู้สึกเปลี่ยนนิดเดียวชีวิตก็สามารถเดินผิดทางได้ หากเราเผลอทำร้ายความรู้สึกกันล่ะ อะไรจะเกิดขึ้น
บางคนเลือกใช้วิธี "ควงคนอื่น" เพื่อให้แฟนตัวเองรู้สึกเจ็บปวดกับภาพที่เห็น เมื่อแฟนเที่ยวหนัก กลับบ้านดึก ก็ลงทุนย่ำราตรีประชดกันว่าฉันก็มีสิทธิ์ทำอะไรได้เหมือนที่เธอทำ ยิ่งยั่วกันความรุนแรงก็ยิ่งก่อตัวเพิ่มขึ้น บางครั้งฝึกมองเรื่องยาก ๆ ให้เป็นเรื่องง่าย ๆ บ้างก็ดี อย่าไหลไปตามกระแส หากโกรธกันหรือมีอะไรที่ไม่พอใจกันก็ "ปรับความเข้าใจกัน"
"ถ้าชนะแล้วเจ็บปวด ยอมแพ้ดีกว่า ถ้าชนะแล้วมีอีกคนต้องร้องไห้"
ถ้าหากการผู้ชนะมีรางวัลเป็นความโดดเดี่ยว เป็นใครก็คงไม่ต้องการ อย่าเสี่ยงที่จะเสีย "ความรัก" ไปง่าย ๆ เพียงเพราะศักดิ์ศรีที่ "ไม่มีใครยอมใคร" อีกต่อไปเลย "ศักดิ์ศรี" ใช้กับบางเรื่องได้ แต่ถ้าจะใช้ศักดิ์ศรีมาเอาชนะกัน เท่ากับได้รางวัลเป็นความพ่ายแพ้
แค่เปลี่ยนความรู้สึกชีวิตก็เปลี่ยน เปลี่ยนจากผู้ชนะมาเป็นผู้แพ้ อาจมีความสุขมากกว่าหลายเท่า
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
หนังสือ : ไม่ต้องรักมากขึ้น แค่อย่าใส่ใจน้อยลง
เขียนโดย : ออนอุมาร์
